Bosrevue
De ijstijden hadden niet alleen een verregaande impact op de Europese vegetatiepatronen. Ook op de tropische breedtegraden werd het klimaat droger en kouder waardoor zich dramatische scenario’s afspeelden. Zoals het grootste gedeelte van Europa tijdens de laatste Pleistocene ijstijd (18000 jaar geleden) bedekt was met toendra en taiga, was een groot deel van het huidige tropische bosareaal toen ingepalmd door savanne. Regenwoud kon slechts blijven bestaan in kleine regio’s met een vochtiger en warmer (micro)klimaat. Deze ‘bosrefugia’ zijn gelegen op berghellingen (stijgingsregens), in kustgebieden en in riviervalleien. Doordat ze doorheen de millennia altijd bossen geherbergd hebben kon zich een rijke en soms endemische fauna en flora ontwikkelen (bv. Sosef, 1996). Daardoor zijn deze bosrefugia ook vandaag nog de meest soortenrijke gebieden van Centraal-Afrika en -Amerika. In vergelijking met de gematigde en de boreale bossen is onze kennis van tropische bossen nog miniem, waardoor de bosrefugia niet naar waarde geschat worden en tegenwoordig sterk bedreigd zijn. Een reconstructie van de voorgeschiedenis van deze bosrefugia kan ons helpen om dit (natuurlijk) erfgoed optimaal te waarderen. In dit artikel illustreren we een heel klein stukje van de Centraal-Afrikaanse bosgeschiedenis. Dit doen we door gebruik te maken van een natuurlijk archief: houtskoolresten in de bosbodem. Daarbij zoomen we in op de Mayumbe, een bosrefugium in West-Congo.
Gelieve als volgt te citeren:
Hubau, W., Van den Bulcke, J., Beeckman, H., Van Acker, J. (2011). Bosgeschiedenis van het Congobekken: natuurlijk erfgoed naar waarde schatten. Bosrevue 38c, p7-11.
ISSN 2565-6953 – Bosrevue 38c
