Tal van binnenlandse en buitenlandse studies beklemtonen de waarde van traditionele bosbeheerspraktijken zoals hak- en middelhoutbeheer (De Molenaar e.a., 1984, Warren & Thomas, 1992). Hakhoutbeheer is de meest arbeidsintensieve vorm van bosbeheer. Niet zelden werd het net omwille van z’n beperkte economische functie stopgezet (Van Westreenen, 1987). Vooral na WO II werd menig hakhout- en middelhoutbos dan ook omgevormd naar hooghout. Het verderzetten of het herstel van dit beheer omwille van natuurbehoud, wildbeheer en/of cultuurhistorische argumenten is volgens Hermy (1989) derhalve slechts op beperkte schaal mogelijk. ‘Hakhoutbeheer behoort tot het domein van het klassieke natuurbeheer’, stellen Hermy & Honnay (1997).
Gelieve als volgt te citeren:
Lieven Kinds (2003).hakhoutbeheer vroeger en nu. Bosrevue 4c, p1-5.
ISSN 2565-6953 – Bosrevue 4c