Nieuws
In het kader van het Europese klimaatbeleid wordt van de lidstaten verwacht dat ze klimaatplannen opmaken en uitvoeren. In het plan beschrijven ze hoe ze de op Europees niveau bepaalde doelstellingen zullen halen, om de zoveel tijd worden de plannen hernieuwd.
België diende eind vorig jaar haar vernieuwde plan te laat in, vorige week kwam de beoordeling van de Europese Commissie. Zoals verwacht was die niet bepaald positief. We moeten tanden bijsteken om onze doelstelling van -47% te halen. Dat is trouwens minder dan wat onze overheden zijn opgelegd door de klimaatzaak (-55%) en nog minder dan wat als minimum minimorum wordt beschouwd om rechtvaardig te zijn naar andere landen toe (-61%).* Het kon ook een stuk duidelijker en concreter worden uitgewerkt – ook wat betreft maatregelen rond landgebruik en bos (LULUCF). Het Belgische klimaatbeleid is een bevoegdheid van zowel de federale overheid als de gewesten, en dat het qua samenwerking spaak loopt, vertaalt zich ook in een plan dat coherentie mist.
2024 is nog niet lang bezig en er worden opnieuw klimaatrecords gebroken. Veel werk voor de boeg dus voor onze overheden, om dringend een veel beter klimaatplan uit te werken.
*Bij vergelijking van deze cijfers is een nuance te vermelden. Op Europees niveau zijn er 2 pijlers voor het halen van klimaatdoelstellingen: het emissiehandelsysteem (ETS) en de verdeling tussen de lidstaten (ESR). Doelen die op Europees niveau moeten worden gehaald, voor energie- en warmteproductie, energie-intensieve industrie (zoals staalfabrieken of olieraffinaderijen), lucht- en zeevaart binnen de EU, en nog enkele andere bronnen. Dit wordt geregeld via het Europese Emissiehandelsysteem (ETS), waarbij maximale uitstoothoeveelheden worden vastgelegd per sector. Emissierechten kunnen worden verhandeld tussen spelers, zodat de uitstootvermindering van de ene een teveeluitstoot van de andere kan compenseren. Om de doelen te halen wordt de hoeveelheid uitstootrechten met de tijd verkleind. Doelen die individuele lidstaten moeten halen, voor alles wat niet onder ETS valt, waarbij de inspanningen om het Europese doel van -55% halen verdeeld worden tussen de landen. Vandaar de naam ‘Effort Sharing Regulation’. De doelstelling voor België van -47% heeft enkel betrekking op ESR, terwijl de opgelegde doelstelling in het kader van de klimaatzaak, en de doelstellingen die bepaald zijn voor een rechtvaardig klimaatbeleid, over zowel ESR als ETS gaan. In theorie is het dus mogelijk om een -47% doelstelling op ESR te halen én een -55% op het totaal te halen, maar we halen momenteel geen van beide doelstellingen.
