Autochtone bomen en struiken: van wetgeving tot aanplant

Het gaat niet goed met de autochtone bomen en struiken. De nog overgebleven restpopulaties in Vlaanderen worden bedreigd door ontbossing, bosfragmentering, intensief bosgebruik en het verwijderen van waardevolle kleine landschapselementen (hagen, houtkanten, …). De massale aanplant van bomen en struiken van weliswaar inheemse soorten maar met niet-autochtone herkomst vormt een verdere bedreiging. Door inkruising van niet-autochtone genetische informatie in de autochtone populaties wordt immers de genetische diversiteit beïnvloed. Daarbij kan heel wat informatie verloren gaan (‘outbreeding depression’). De autochtone populaties moeten de nodige kansen krijgen voor het behoud en de verdere evolutie van hun genetische diversiteit, zodat zij sterk staan voor de toekomst.

Gelieve als volgt te citeren:

Vander Mijnsbrugge, K., Cox, K., Serbruyns, I. (2005). Autochtone bomen en struiken: van wetgeving tot aanplant. Bosrevue 12b,  p1-4.

ISSN 2565-6953 – Bosrevue 12b