Nieuws
De 2 dagen na de openingsdag, maandag en dinsdag, zijn de meeste ogen gericht op de deelname van staatshoofden. Ook onze premier, Alexander De Croo, nam vandaag het woord. Behalve speeches in de plenaire ruimte, houden ze ook vergaderingen onderling, per thema of als deel van hun landengroep.
Dat zijn constellaties van landen met gedeelde belangen, die vaak ook samen positie innemen in de onderhandelingen (bijvoorbeeld de kleine eilandstaten, de armste landen, de G77 – een groot blok van ontwikkelingslanden).
Deze korte deelname van staatshoofden wordt – niet helemaal onterecht – geviseerd in meer kritische meningen over de COP. De bijeenkomst zou een contraproductief platform zijn voor mooie woorden en loze beloftes.
Maar het biedt ook een stem aan landen die al sterk worden getroffen door klimaatontwrichting. Het geeft handvaten om landen te herinneren aan hun beloftes en laat toe om nog stevigere beloftes te eisen – als de inhoud van de speech naar wensen overlaat. Het discours zal altijd vooroplopen op wat er gebeurt op terrein. Maar het blijft nodig.
Vanaf woensdag nemen de afgevaardigde delegaties het werk weer volledig over. Het zal er dan vooral op aankomen dat wat landen hebben beloofd, ook wordt meegenomen in de eindtekst.
