De ijzige koude weerhield de bewoners van de Pieter Colpaertsteeg in Gent er niet van hun straat te vergroenen. Gewapend met slijpschijven en breekijzers gingen ze de verharding te lijf, in de plek kwam er ruimte voor meer groen.
Het idee leefde al langer bij de buurtbewoners om hun steeg leefbaarder te maken. De voorbije jaren passeerden er allerlei vrachtwagens voor een werf dichtbij, maar toen daar een einde aan kwam kreeg de steeg het statuut van een woonerf, wat een groot verschil maakte. “In een normale straat mag je voortuin slechts 30 cm zijn”, zegt Cyril Carton, buurtbewoner en mede-trekker van de vergroening. “Toen het hier officieel een woonerf werd, werden ook de regels wat vrijer en konden we werk maken van onze vergroeningsplannen.”
Van de bloemen en de bijtjes
Die vergroeningsplannen bestaan uit stadstuintjes, losse elementen zoals grote bloembakken en groenslingers. De steeg heeft nu alvast een sterke diversiteit aan groen: bloemen, grassen en eetbare planten spreiden er hun wortels uit. In de bodem komt dankzij de bloemen ook al een zadenvoorraad terecht, waardoor ook na bijvoorbeeld werken in de straat opnieuw snel bloemen kunnen opschieten. Dankzij de bloemen is er ook plaats voor nieuwe bewoners in de steeg. Zo worden er bijenhotels geplaatst, die hopelijk snel volgeboekt zullen zijn met wilde bijtjes en andere insecten.
Naast deze concrete actie bouwen de buurtbewoners lustig verder aan hun droom van een groene straat. “Op middellange termijn willen we ook een eigen watervoorzieningssysteem gaan opzetten”, zegt Filip Bogaert, medetrekker van het project. “Samen, waarbij enkele bewoners hun regenpijpen zouden aansluiten op regentonnen. Daarvoor wachten we wel nog op een reglementering. Regen uit de buurt stroomt nu te snel af via de riolering, terwijl al dat groen in een veranderend klimaat best wat water kan gebruiken. De regentonnen zouden dan collectief zijn, waarbij iedereen er beroep op kan doen om bijvoorbeeld naast het bewateren van de planten ook hun fiets mee te kunnen afspoelen.”
Stoepkrijtlijnen
Daarnaast binden ze nog radicaler de strijd aan met de verharding. Parkeerplaatsen in de straat hoeven niet per se te verdwijnen, maar ze vervangen door betongrasdallen is een actiepunt dat mee staat in het droomscenario van de Pieter Colpaertstegenaren. Daarvoor hebben ze echter toestemming nodig van het stadsbestuur. Deze straat is trouwens een pilootproject, waarbij verschillende stappen voor de eerste keer op bestuurlijk en administratief niveau moeten bekeken worden.
Doorheen al dat vergroeningsgeweld letten ze er wel op de hele buurt betrokken te houden, het draagvlak bij álle bewoners is nodig om het project te doen slagen. Zo wordt op het jaarlijkse buurtfeest steevast gepolst of iedereen akkoord is, maar mag ook iedereen mee de krijtlijnen – letterlijk met stoepkrijt soms – uittekenen.
